Ten przykład pokazuje, iż transakcja „zamiany” EUA na CER bardziej komplikuje rozliczenie VAT, niż np. dwie odrębne transakcje sprzedaży. Chodzi oczywiście o transakcję, gdzie np. polska firma dostarcza EUA (np. 10 000) jednorazowo a kontrahent unijny dostarcza CER „w ratach” (np. w pięciu równych rocznych ratach po 2000).
Jednakże biorąc pod uwagę, iż o charakterze umowy decydują (także dla organów fiskalnych) zgodny zamiar stron i cel umowy, takie formalne tylko rozbicie uzgodnionej transakcji na dwie odrębne umowy, także nie wydaje się do końca zabezpieczać przed ryzykiem uznania, iż w zakresie VAT obowiązek podatkowy z tytułu nabycia z zagranicy 10 000 CER (jako importu usług) powstanie w polskiej firmie od razu z chwilą wydania EUA (praw będących przedmiotem zamiany).
Data wydania przez polską firmę EUA (świadczenie rzeczowe) jest w tym przypadku kwalifikowana, jako moment dokonania zapłaty za nabywane usługi (całość importowanych CER).
Sprzedaż praw zezwalających na emisję zanieczyszczeń jest prawie powszechnie kwalifikowana w zakresie VAT jako świadczenie usług. Nie ma racjonalnych powodów, aby odmiennie tratować sprzedaż CER, czy ERU.
Dokonanie zatem zamiany EUA na CER jest zamianą praw, czyli odpłatnym świadczeniem usług, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.
W przypadku, gdy do zamiany praw dojdzie pomiędzy firmą polską a kontrahentem z terytorium innego państwa członkowskiego niż Polska miejsce świadczenia przedmiotowych usług, określają art. 27 ust. 3 pkt 2 w związku z ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
Tak więc, w przykładzie podanym na wstępie:
1) zbycie EUA przez polską firmę jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu na terytorium Polski,
2) nabycie w drodze zamiany przez tę polską firmę CER, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce i stanowić będzie import usług.
Zgodnie bowiem z art. 27 ust. 3 ustawy, w przypadku, gdy usługi z ust. 4 (a więc i dotyczące emisji) są świadczone:
1. na rzecz osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych mniemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub
2. podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę
- miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona (a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania).