Koniec z kuriozalnymi zapisami artykułów 28, 29 i 47 aktualnej ustawy o handlu emisjami
W ostatnim czasie napływało sporo wątpliwości zgłaszanych przez użytkowników Portalu a dotyczących przenoszenia uprawnień na następny okres rozliczeniowy (2013 – 2020). Chodzi oczywiście o strategię zarządzania emisjami i opcję „zaoszczędzenia” uprawnień. Wątpliwości wywoływały zapisy 28 i 29 aktualnej ustawy z dnia 22 grudnia 2004 r. o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz.U. Nr 281 poz. 2784 ze zm.) – wg mojej oceny niezgodnych z Dyrektywą. O szczegółach patrz: „Przenoszenie uprawnień do emisji na kolejny okres rozliczeniowy – ustawa wprowadza w błąd” ).
Problem ma szansę w najbliższym czasie się definitywnie wyjaśnić a to za sprawą nowego projektu ustawy o wspólnotowym systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych opublikowanego na stronach internetowych Ministerstwa Środowiska, gdzie w art. 10 ust. 4 projektu ustawy przesądzono, iż „Wydane i niewykorzystane przez prowadzącego instalację albo operatora statku powietrznego uprawnienia do emisji w danym okresie rozliczeniowym są zastępowane odpowiednią liczbą uprawnień do emisji ważnych w kolejnym okresie rozliczeniowym”.
Dodać należy, iż zgodnie z art. 11 ust. 3 cyt. projektu ustawy „Uprawnienia do emisji niewykorzystane w danym roku okresu rozliczeniowego zachowują ważność w kolejnych latach tego okresu.”
Zniknie zatem także nieszczęsny art. 47 dotychczasowej ustawy wprowadzający co najmniej dziwne wymagania dla pokrywania emisji z roku poprzedniego uprawnieniami przyznanymi na następny rok okresu rozliczeniowego (pisałem o tym: „Art. 47 polskiej ustawy o handlu emisjami – jak sobie poradzić”).
Tak więc zarządzający uprawnieniami w przedsiębiorstwach uzyskają pewność co do obowiązującego stanu prawnego. Okoliczność, iż dopiero teraz dochodzi do zmiany przepisów jest jednak niepokojąca, ponieważ fakt istnienia możliwości przenoszenia uprawnień na okres rozliczeniowy 2013 – 2020 był definitywnie przesądzony co najmniej od grudnia 2008 r. tj. od daty przyjęcia tzw. pakietu klimatyczno-energetycznego. Natomiast dopuszczalność tzw. „rolowania” uprawnień do emisji w kolejnych latach okresu rozliczeniowego w zachodnich publikacjach była od dawna traktowana jako oczywistość.
EUETS - opt-out dla małych instalacji i szpitali szansą na zmniejszenie kosztów
- Kategoria: Terminarz najbliższych działań
Art. 27 Dyrektywy EUETS pozwala na wyłączenie małych instalacji i szpitali z systemu handlu emisjami od 2013 r. Aby dać tym podmiotom szansę na uniknięcie związanych z udziałem w EUETS obciążeń biurokratycznych i kosztów, rząd musiałby działać szybko. Inne państwa członkowskie już to robią.
W zakresie szczegółowych wymogów opcji z art. 27 Dyrektywy 2003/87/WE jest też kilka dylematów interpretacyjnych.
Na razie bez futures – za to spot lub „spot futures” (założenia nowego systemu aukcyjnego uprawnień do emisji)
- Kategoria: Raporty z przebiegu realizacji
Wbrew oczekiwaniom, Komisja Europejska nie zamierza w przyszłym systemie aukcyjnym uwzględnić aukcji futures uprawnień do emisji CO2, natomiast waha się pomiędzy wyborem aukcji "strictly spot" albo "spot futures”.
Wybór ma duże konsekwencje praktyczne dla przyszłego reżimu prawnego, który musiałby być zastosowany zarówno do procedury aukcji, jak i kręgu potencjalnych jej uczestników, możliwości pośrednictwa itp. Wystarczy wskazać, iż „spot futures” są kwalifikowane jako instrument finansowy i w pełni podlegają właściwym dla instrumentów finansowych wymaganiom regulacyjnym.
Odrzucenie KPRU II a zobowiązania z umowy IETA
- Kategoria: IETA
Jak zmiana przepisów prawa skutkująca brakiem możliwości transferu EUA wpływa na zobowiązania z umowy IETA? O ile ta niemożliwość świadczenia powstała po zawarciu umowy i dotyka tylko jednej ze stron, druga strona umowy uprawniona jest do odszkodowania.
Regulacja taka w zasadzie zrównuje w tym przypadku skutki tzw. Illegality oraz Event of Default. Warto o tym pamiętać i się odpowiednio zabezpieczyć, bowiem jest to rozwiązanie odmienne od przewidzianego np. w art. 495 polskiego kodeksu cywilnego. M.in. ze względu na to, iż ryzyko regulacji prawnych na rynku emisji jest znacznie większe niż na innych rynkach. I nie chodzi tu tylko o decyzję Komisji Europejskiej z dnia 11 grudnia 2009 r. odrzucającą polski KPRU II.
Kiedy energia elektryczna jest sprzedana – uwagi na gruncie przepisów przejściowych noweli Prawa energetycznego
- Kategoria: Rynek energii elektrycznej
Media doniosły, iż Komisja Gospodarki Narodowej obradowała długo (od godz. 12 do 20) i burzliwie nad ustawą przyjętą przez Sejm w dniu 2 grudnia 2009 r. (aktualnie w Senacie) o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz o zmianie niektórych innych ustaw.
Miejmy nadzieję, iż Komisja ta w toku owych burzliwych obrad zwróciła uwagę na nieprecyzyjność przepisów przejściowych tej nowelizacji, która może mieć poważne skutki.
Dlaczego w Polsce nie wdraża się systemu aukcyjnego uprawnień do emisji CO2 II okresu rozliczeniowego
- Kategoria: Aktualności
Minęło już sporo czasu odkąd Komisja Europejska upubliczniła założenia do projektu rozporządzenia o auctioningu uprawnień do emisji CO2 na III okres rozliczeniowy.
Wydawałoby się, że powoli unijne rozporządzenie powinno być gotowe. Jak jednak podaje Portal EurActiv powołując się na źródła unijne, dotychczas nie ma nawet zgody co do tak podstawowych kwestii, jak to czy aukcje będą zharmonizowane na szczeblu unijnym, czy też każde państwo członkowskie będzie je przeprowadzać oddzielnie.
Odrębną sprawą są tzw. „early auctions” – czyli ewentualna możliwość jak najwcześniejszego nabywania EUA III okresu rozliczeniowego. Okazuje się, iż Komisja Europejska jest przeciwna objęciu aukcjami transakcji futures, przy jednoczesnych akcjach spot dopiero w 2013 r. Niestety – takie podejście stanowi kolejny czynnik zwiększający i tak już duże ryzyko regulacyjne dla energetyki w Polsce.
Jeszcze o modelu „kadłubowego” rynku handlu emisjami dwutlenku siarki (SO2) i tlenków azotu (NOx) dla dużych źródeł spalania
- Kategoria: Systemy handlu emisjami - instytucje prawne
Intencją podmiotowego ograniczenia systemu handlu uprawnieniami do emisji dwutlenku siarki (SO2) i tlenków azotu (NOx) tylko do dużych źródeł spalania był zapewne zamiar ograniczenia potencjalnej spekulacji.
Zastanówmy się jednak, czy zapisy przedłożonego projektu ustawy o systemie bilansowania i rozliczania wielkości emisji dwutlenku siarki (SO2) i tlenków azotu (NOx) dla dużych źródeł spalania (projekt z dnia 17.07.2009 r.) zapewniają osiągnięcie tego celu.
Rozważmy także, jakie mogą być skutki wprowadzenia rynku w tak kadłubowym kształcie (patrz: płynność rynku i tym podobne „drobiazgi”).
Kwalifikacja przychodów ze zbycia praw majątkowych ze świadectw pochodzenia na gruncie podatku dochodowego - czy Skarb Państwa powinien zapłacić podatnikom odszkodowanie i zwrócić nienależnie pobrany podatek?
- Kategoria: Prawa majątkowe ze świadectw pochodzenia
Warto zwrócić uwagę, iż w Dzienniku Ustaw Nr 201 poz. 1541 z dnia 30 listopada 2009 r. ukazała się ustawa z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, która zmienia dotychczasowy sposób opodatkowywania przychodów ze zbycia praw majątkowych ze świadectw pochodzenia (tzw. zielone i czerwone certyfikaty).
Przychody te będą teraz kwalifikowane jako przychody z działalności gospodarczej a nie – jak chciały niektóre urzędy skarbowe – jako przychody ze sprzedaży instrumentów finansowych określonych w ustawie o obrocie instrumentami finansowymi.
Tymczasem ustawodawca nie zauważył, iż niedawno została zmieniona sama ustawa o obrocie instrumentami finansowymi (patrz: ustawa z dnia 4 września 2008 r. o zmianie ustawy o obrocie instrumentami finansowymi oraz niektórych innych ustaw - Dz.U. z 2009 Nr 165, poz. 1316) i zmiana ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ogóle nie była potrzebna, bo oczekiwany skutek polegający na wykluczeniu możliwości kwalifikacji praw majątkowych ze świadectw pochodzenia jako instrumentu finansowego nastąpił już z mocy tej pierwszej nowelizacji.
Zważywszy, że nowelizacja ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2010 r. (i ma zastosowanie do przychodów uzyskanych od tego dnia), natomiast nowela ustawy o obrocie instrumentami finansowymi weszła w życie w dniu 21 października 2009 r., okres pomiędzy tymi dwoma datami może być źródłem sporów fiskusa z podatnikami.
Wydaje się na pierwszy rzut oka, że chodzi tylko o niecałe 3 miesiące. Jednak biorąc pod uwagę, iż Polska z opóźnieniem implementowała Dyrektywę Mifid a zmiana definicji instrumentów finansowych wynikała już z samej Dyrektywy, Skarb Państwa może być narażony na roszczenia odszkodowawcze podatników i zwrot nienależnie zapłaconego podatku także za okres wcześniejszy (postanowienia Dyrektywy MiFID powinny były zostać implementowane do krajowych porządków prawnych państw członkowskich Unii Europejskiej do dnia 31 stycznia 2007 r.).
Opłata za wydanie uprawnień do emisji CO2 – data potrącalności kosztu podatkowego
- Kategoria: Orzecznictwo podatkowe
Zgodnie z art. 25 ustawy z dnia 22 grudnia 2004 r. o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji prowadzący instalację, któremu przyznano uprawnienia do emisji CO2, uiszcza opłatę w wysokości równej iloczynowi liczby uprawnień do emisji przyznanych na pierwszy rok okresu rozliczeniowego i, obowiązującej w roku poprzednim, jednostkowej stawki opłaty za wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza. Opłata jest płatna w dwóch ratach.
Wywołuje to znaczne wątpliwości w zakresie potrącalności tego kosztu podatkowego w świetle art. 15 ust. 4 i art. 15 ust. 4(d) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Także interpretacje służb skarbowych, czy wskazana opłata jest kosztem pośrednim czy bezpośrednim, są rozbieżne. Poniżej garść wskazówek na powyższy temat.
Strona 14 z 21