Nowe wytyczne w sprawie pomocy państwa w kontekście zmian w unijnym systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych – jaki przyjąć współczynnik emisji CO2?
- Kategoria: Aktualności
Z punktu widzenia uwarunkowań systemowych polskiej gospodarki wydaje się zasadne podjęcie zabiegów lobbingowych w celu wyboru Metody 3 (średniego zakładu w danym geograficznym obszarze ustalania cen) jako współczynnika emisji CO2 używanego do kalkulacji pomocy publicznej.
W braku takich działań istnieje ryzyko wyboru przez Komisję Europejską Metody 2 (przy zakupie energii elektrycznej w sieci wykorzystuje się średni współczynnik emisji CO2 dla całej Unii) lub Metody 4 (wykorzystuje się średni współczynnik emisji CO2 dla UE, bez względu na faktyczne warunki dostaw energii elektrycznej do danej instalacji), co byłoby równoznaczne z ograniczeniem zakresu możliwej prawnie do udzielenia polskim przedsiębiorstwom pomocy publicznej z tytułu wzrostu kosztów cen energii elektrycznej wywołanych kosztami uprawnień do emisji. To zaś z kolei mogłoby skutkować ostateczną utratą konkurencyjności.
Derogacje dla elektroenergetyki w świetle Komunikatu Komisji „Wytyczne w zakresie nieobowiązkowego stosowania art. 10c dyrektywy 2003/87/WE” – mission impossible? (IV)
- Kategoria: Raporty z przebiegu realizacji
Czy koncepcja derogacji dla elektroenergetyki okaże się jedną wielką fikcją?
Pytań bez odpowiedzi, a nawet dotychczas nie postawionych, jest bardzo wiele, gdy dotykamy sedna zagadnienia. Jeżeli na szczeblu krajowym mają bowiem powstać przepisy prawne regulujące przepływy finansowe wynikające z rozbieżności wartości nieodpłatnej alokacji z wartością inwestycji ujętych dla danego przedsiębiorstwa w krajowym planie inwestycyjnym to rozważmy np.:
a) czy EUA mają być przekazywane pomiędzy przedsiębiorstwami „w naturze”, czy muszą najpierw zostać spieniężone,
b) jeżeli spieniężone, to w jaki sposób i przez kogo (patrz aktualne bardzo intensywne, trudne i dotychczas nie rozstrzygnięte analizy, co do sposobu, w jaki Europejski Bank Inwestycyjny ma spieniężyć EUA należące do tzw. rezerwy NER 300 na finansowanie projektów demonstracyjnych CCS i OZE),
c) kto poniesie koszty i ryzyko takiego spieniężenia - spieniężenie EUA to usługa inwestycyjna, która kosztuje i jest związana z ryzykiem (wybór rynku: giełda, transakcje bilateralne, wybór typu transakcji: spot, forward, futures, wybór kontrahenta, wybór konkretnej daty transakcji, sposób jej zawarcia: jednorazowo, w transzach, określenie dat transz itp.).
Poniżej przechodzę do dalszych konkretnych szczegółów i uwarunkowań związanych z ewentualnym funkcjonowaniem z praktyce systemu derogacyjnego. Pytanie postawione w tytule uzasadnia natomiast okoliczność, iż z doniesień medialnych nie wynika, aby założenia do przepisów wspomnianych na wstępie, dotyczące tych szczegółów, nawet zaczęły być tworzone – nie mówiąc już o wszczęciu formalnego procesu legislacyjnego.
Derogacje dla elektroenergetyki w świetle Komunikatu Komisji „Wytyczne w zakresie nieobowiązkowego stosowania art. 10c dyrektywy 2003/87/WE” – mission impossible? (III)
- Kategoria: Raporty z przebiegu realizacji
Co niepokoi w najwyższym stopniu to fakt, iż mimo znacznego upływu czasu od przyjęcia pakietu klimatycznego, Komisja Europejska w Wytycznych nadal nie ujawniła zasad, jakimi będzie się kierować przy ocenie derogacji w kontekście reżimu prawnego pomocy publicznej. Taka lakoniczność w tym przedmiocie to stanowczo za mało na tym etapie sprawy i przy narzuconych dyrektywą założeniach harmonogramowych.
Derogacje dla elektroenergetyki w świetle Komunikatu Komisji „Wytyczne w zakresie nieobowiązkowego stosowania art. 10c dyrektywy 2003/87/WE” – mission impossible? (II)
- Kategoria: Raporty z przebiegu realizacji
Uzależnienie przez Wytyczne tak istotnej kwestii jak derogacja od tak płynnego parametru jak analiza ekonomicznej opłacalności jest związane z istotnym ryzykiem ugrzęźnięcia w długotrwałych i uciążliwych sporach z Komisją Europejską, których przedmiotem będzie roztrząsanie indeksów i parametrów finansowych, uznanych przez każdą ze stron za optymalne a niekoniecznie objętych wspólnym consensusem.
Derogacje dla elektroenergetyki w świetle Komunikatu Komisji „Wytyczne w zakresie nieobowiązkowego stosowania art. 10c dyrektywy 2003/87/WE” – mission impossible? (I)
- Kategoria: Raporty z przebiegu realizacji
Polskie stanowisko odnośnie derogacji z Artykułu 10c dyrektywy 2003/87/WE jest niezrozumiałe. Trudno sobie wyobrazić, by można było osiągnąć coś w sporze z Komisją Europejską skoro sami sobie podkładamy nogę.
Mechanizmy ograniczające koszty udziału w systemie handlu emisjami – dlaczego ich nie przewidziano w EU ETS? (2)
- Kategoria: Systemy handlu emisjami - instytucje prawne
W kalifornijskim cap-and-trade uprawnienia do emisji zakupione z Rezerwy mogą być transferowane przez administratora na rachunek w rejestrze, który może być wykorzystywany przez instalację jedynie do umorzeń uprawnień. Takie rozwiązanie ma na celu wyłączenie możliwości zakupu po stałych cenach uprawnień z Rezerwy na cele spekulacyjne. Jednocześnie instalacje które nie są zainteresowane handlem emisjami a uczestniczą w systemie jedynie dla potrzeb umorzeń uprawnień na pokrycie własnych emisji mają zapewnione stabilne źródło dostaw uprawnień z zapewnieniem z góry określonej ścieżki cenowej.
Okólnik ICE Futures Europe 11/038 z 10 marca 2011 r. – pozycja Giełdy zabezpieczona ale co z pozostałymi uczestnikami obrotu?
- Kategoria: Aktualności
Czy okólnik ICE Futures Europe 11/038 z 10 marca 2011 r. oznacza, iż podmiot nabywający od tej Giełdy „zakazane” uprawnienia do emisji nie dysponuje żadnymi roszczeniami przeciwko zbywcy? Taka zasada byłaby trudna do przyjęcia z punktu widzenia interesów nabywcy. Wydaje się ponadto, iż wspomniany dokument nie jest wolny od innych niekonsekwencji.
Opóźnienie wykonania transferu uprawnień do emisji CO2 – nowe środki bezpieczeństwa rejestrów
- Kategoria: Systemy handlu emisjami - instytucje prawne
W Modelowych Zasadach RGGI (Regional Greenhouse Gas Initiative Model Rules 12/31/08) przewidziano, iż Agencja Regulacyjna RGGI rejestruje przeniesienie uprawnień do emisji CO2 poprzez przekazanie ich z rachunku zbywcy na rachunek nabywcy dopiero w terminie 5 dni roboczych od dnia otrzymania zgłoszenia.
Czy tego typu rozwiązania są remedium na ostatnio ujawnione mankamenty systemu rejestrowego EUETS?
Mechanizmy ograniczające koszty udziału w systemie handlu emisjami – dlaczego ich nie przewidziano w EU ETS? (1)
- Kategoria: Systemy handlu emisjami - instytucje prawne
EUETS ustanawia ogólny limit ilości dostępnych w systemie uprawnień do emisji, który niestety nie odnosi się do cen tych jednostek. Praktyczne skutki takiego rozwiązania są (lub będą) odczuwane przez całą gospodarkę. Czy są możliwe (i praktycznie stosowane w analogicznych systemach) inne rozwiązania w tym zakresie? Oczywiście że tak.
Np. w systemie kalifornijskim (planowanym do uruchomienia w 2012 r.) ceny będzie zasadniczo także kształtował rynek ale już dziś proponuje się zawrzeć odpowiednie zapisy prawne, iż przedział cenowy uprawnień sprzedawanych przez rząd ze specjalnej rezerwy to od 40$ do 75$ za jedno uprawnienie do emisji w okresie od 2012 do 2020 (w zależności od roku emisji i rodzaju transzy). Minimalna cena uprawnień do emisji sprzedawanych na aukcji to 10$.
Wychodzi zatem uproszczona skala ryzyka od 10$ do 75$ (do 2020 r.). Zbyt duża rozpiętość przedziału? Być może ale lepszy tak szeroki parametr, niż żaden. A poza tym są jeszcze inne interesujące mechanizmy, o których niestety nikt nie pomyślał w EUETS.
Strona 9 z 21