Trzeci okres rozliczeniowy
Przypomnijmy, iż zgodnie z art. 10a ust. 1 Dyrektywy 2003/87/WE (w brzmieniu ustalonym Dyrektywą 2009/29/WE – czyli obowiązującym od 1 stycznia 2013 r.) dotyczącym „przejściowych zasad dotyczących zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień w całej Wspólnocie” do 31 grudnia 2010 r. Komisja Europejska „przyjmuje w pełni zharmonizowane w całej Wspólnocie przepisy wykonawcze dotyczące przydziału uprawnień, o którym mowa w ust. 4, 5, 7 i 12, w tym wszelkie niezbędne przepisy dotyczące zharmonizowanego stosowania ust. 19”.
Wymieniony powyżej art. 10a ust. 19 Dyrektywy brzmi:
„19. Nie przydziela się żadnych bezpłatnych uprawnień instalacjom, które zaprzestały działalności, chyba że prowadzący instalację wykaże właściwemu organowi, że instalacja ta wznowi produkcję w określonym i rozsądnym czasie. Instalacje, których zezwolenie na emisję gazów cieplarnianych wygasło lub zostało cofnięte oraz instalacje, które z przyczyn technicznych nie mogą funkcjonować lub wznowić działalności, uważa się za instalacje, które zaprzestały działalności”.
Ponadto zgodnie z ust. 20 cyt. artykułu 10a „Wśród środków przyjętych na mocy ust. 1 Komisja przyjmuje środki określające instalacje, które częściowo zaprzestały działalności lub znacząco zmniejszyły swą moc wytwórczą, oraz w stosownych przypadkach środki dotyczące dostosowania poziomu przydzielonych im bezpłatnych uprawnień”.
Także wymieniony powyżej art. 10a ust. 7 Dyrektywy dotyczy z kolei pięcioprocentowej rezerwy dla nowych instalacji. Należy zwrócić uwagę, iż przepis ten, oprócz wyraźnego zaznaczenia, iż „nie przydziela się żadnych bezpłatnych uprawnień w odniesieniu do jakiegokolwiek wytwarzania energii elektrycznej przez nowe instalacje”, wskazuje także, iż do 31 grudnia 2010 r. Komisja Europejska powinna przyjąć zharmonizowane zasady dotyczące stosowania definicji "nowej instalacji", w szczególności w związku z definicją "znaczącej rozbudowy" instalacji.
Tak więc, pomijając bardziej skomplikowane kwestie wytwórców energii elektrycznej, z powyższych przepisów, można wysnuć następujące wnioski dotyczące interesujących nas tutaj zagadnień odnośnie trzeciego okresu rozliczeniowego:
1) odmiennie, niż w pierwszym i drugim okresie rozliczeniowym, od 2013 r. zagadnienie ewentualnego przeniesienia EUA z instalacji, które zaprzestały działalności lub w odniesieniu do których zezwolenie na emisję gazów cieplarnianych wygasło lub zostało cofnięte lub instalacji, które z przyczyn technicznych nie mogą funkcjonować lub wznowić działalności nie będzie regulowane przez przepisy ustawodawstw krajowych lecz na szczeblu ustawodawstwa wspólnotowego,
2) poza określonymi powyżej ogólnymi wytycznymi z Dyrektywy, na dzisiaj nie można przesądzić, jakie szczegółowe zasady przyjmie w tym zakresie Komisja,
3) w związku z wynikającym z art. 10a ust. 19 Dyrektywy zakazem przydziału „bezpłatnych uprawnień instalacjom, które zaprzestały działalności, chyba że prowadzący instalację wykaże właściwemu organowi, że instalacja ta wznowi produkcję w określonym i rozsądnym czasie” rozstrzygnięcia wymaga w szczególności zagadnienie, czy owo „wznowienie produkcji” musi nastąpić w tej samej instalacji, czy też może nastąpić w innej a uprawnienia alokowane dla tej pierwszej instalacji nie zostaną utracone,
4) akt wykonawczy Komisji Europejskiej, którego wydanie planowane jest do dnia 31 grudnia 2010 r. (na podstawie art. 10 ust. 1 Dyrektywy) będzie stanowił pierwszoplanową podstawę dla rozstrzygania przedmiotowych kwestii, szczególnie istotnych dla transgranicznych grup kapitałowych.
Zobaczymy, czy omawiany akt prawny rozwiąże także problemy zgłoszane przez firmę Arcelor w cyt. sprawie o sygn T‑16/04.