Słownik rynku emisji

Tzw. non-ETS (emisje gazów cieplarnianych z sektorów nieobjętych systemem handlu uprawnieniami do emisji) obejmuje przede wszystkim transport, rolnictwo, sektor komunalno-bytowy, gospodarkę odpadami, a także emisje przemysłowe pozostające poza systemem handlu emisjami), które łącznie są źródłem ok. 50% całkowitych emisji gazów cieplarnianych w Polsce.

Na 2020 r. tzw. Pakiet Klimatyczno-Energetyczny (w tym zakresie tzw. Effort Sharing Decision) określił unijny cel redukcyjny emisji gazów cieplarnianych dla sektorów non-ETS na poziomie -10% w porównaniu do 2005 r.

Ww. Decyzja wyznaczyła także państwom członkowskim UE ich krajowe cele na rok 2020 (jako wkład do realizacji ogólnego celu UE), Polska zgodnie z ww. regulacją ma możliwość zwiększenia do 2020 r. emisji w sektorach non-ETS do poziomu +14% względem 2005 r.

Natomiast w ramach polityki klimatyczno-energetycznej UE do 2030 r. cel redukcyjny dla emisji gazów cieplarnianych dla sektorów non-ETS został określony jako 30% w porównaniu do poziomu w 2005 r., w tym dla Polski do 2030 r. minus 7% w stosunku do poziomu emisji w non-ETS w 2005 r. (tzw. Effort Sharing Regulation - rozporządzenie (UE) 2018/842 opublikowane w 2018 r.).

Roczne krajowe wiążące limity zostaną określone po wydaniu aktów wykonawczych związanych z rozporządzeniem (UE) 2018/842.

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/842 z dnia 30 maja 2018 r. w sprawie wiążących rocznych redukcji emisji gazów cieplarnianych przez państwa członkowskie od 2021 r. do 2030 r. przyczyniających się do działań na rzecz klimatu w celu wywiązania się z zobowiązań wynikających z Porozumienia paryskiego oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 525/2013

Projekt Krajowego planu na rzecz energii i klimatu na lata 2021-2030, Ministerstwo Energii, 15 stycznia 2019